διατάραξη

διατάραξη
η (AM διατάραξις)
1. διαταραχή, διασάλευση
νεοελλ.
1. αστρον. κάθε μεταβολή τών στοιχείων τής τροχιάς ενός ουράνιου σώματος που κινείται γύρω από άλλο ουράνιο σώμα, η οποία οφείλεται στην ύπαρξη ενός ή περισσότερων άλλων σωμάτων
2. γεωλ. η αλλαγή τής αρχικής θέσης τών πετρωμάτων ή η διακοπή τής συνέχειας ενός γεωλογικού στρώματος και η μετακίνηση τών τμημάτων του
3. (μετεωρ.) α) κατάσταση τής ατμόσφαιρας που χαρακτηρίζεται από ισχυρούς ανέμους και κατακρημνίσματα
β) η θετική και η αρνητική απόκλιση τών τιμών ενός μετεωρολογικού στοιχείου υπό τον μέσο όρο
γ) «διατάραξης, ρεύμα» — διαδοχή κυκλώνων που ακολουθούν την ίδια τροχιά
4. (Ποιν. Δίκ.) α) «διατάραξη τής ειρήνης τών πολιτών» — εγκλήματα που στρέφονται κατά τής ειρήνης τών πολιτών, με την έννοια τής εμπιστοσύνης τών πολιτών προς το κράτος και την προστασία που αυτό τους παρέχει
β) «διατάραξη τής κοινής ειρήνης» — οι βιαιοπραγίες εναντίον προσώπων ή πραγμάτων που διαπράττονται από άτομα τα οποία συμμετέχουν σε δημόσια συνάθροιση πλήθους
γ) «διατάραξη τής οικιακής ειρήνης» — έγκλημα κατά τής προσωπικής ελευθερίας, ένοχος τού οποίου είναι εκείνος που εισδύει παράνομα ή που, κατά την αντίθετη θέληση τού δικαιούχου, παραμένει στην κατοικία τού άλλου ή στον χώρο που χρησιμοποιεί ο άλλος για την εργασία του ή στον περικλεισμένο χώρο που κατέχεται από αυτόν
δ) (ψυχολ.-ψυχιατρ.) «διατάραξη τών πνευματικών λειτουργιών ή τής συνείδησης» — βλ. καταλογισμός.

Dictionary of Greek. 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • διατάραξη — η αταξία, ανωμαλία της τάξης: Διατάραξη της κοινής ησυχίας …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • διαταράξῃ — διαταράσσω throw into confusion aor subj mid 2nd sg διαταράσσω throw into confusion aor subj act 3rd sg διαταράσσω throw into confusion fut ind mid 2nd sg διαταράσσω throw into confusion aor subj mid 2nd sg διαταράσσω throw into confusion aor… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • διαταράξηι — διαταράξῃ , διαταράσσω throw into confusion aor subj mid 2nd sg διαταράξῃ , διαταράσσω throw into confusion aor subj act 3rd sg διαταράξῃ , διαταράσσω throw into confusion fut ind mid 2nd sg διαταράξῃ , διαταράσσω throw into confusion aor subj… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • σεισμός — Κατάσταση σφοδρής και ταχύτατης δόνησης μεγάλων ή μικρών τμημάτων του φλοιού της Γης, που προέρχεται από ενδογενή αίτια. Όταν σε μια ζώνη του εσωτερικού της Γης συμβεί μια απρόβλεπτη διατάραξη της ισοστατικής ισορροπίας των μαζών, με σύγχρονη… …   Dictionary of Greek

  • εγκληματικότητα — Η αναλογία των εγκλημάτων που γίνονται σε δεδομένο τόπο ή χρόνο ή από ορισμένη κατηγορία προσώπων· η τάση, η ροπή προς το έγκλημα. Η στατιστική προσπαθεί να διαπιστώσει την έκταση της ε. και να κατατάξει τις εκδηλώσεις της κατά συγκεκριμένα… …   Dictionary of Greek

  • σύγχυση — η / σύγχυσις, ύσεως. ΝΜΑ, και σύχυση Ν [συγχέω] 1. ανακάτεμα, μπέρδεμα (α. «σύγχυση γλωσσῶν» β. «διαιρῶν τὴν καθ ὁμωνυμίαν σύγχυσιν», Ευστ. γ. [για τον πύργο τής Βαβέλ] «διὰ τοῡτο ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτῆς Σύγχυσις, ὅτι ἐκεῑ συνέχεε κύριος τὰ χείλη… …   Dictionary of Greek

  • ταραχή — η, ΝΜΑ [ταράσσω] 1. η ενέργεια και το αποτέλεσμα τού ταράσσω, διατάραξη, διασάλευση 2. ανησυχία, κυρίως ψυχική, σύγχυση (α. «η γαλήνη σας γίνεται ταραχή», Σεφέρης β. «καίπερ ἐν πολλῇ ταραχῇ καὶ φόβῳ ὄντας», Θουκ.) 3. (νεοελλ. συν. στον πληθ.)… …   Dictionary of Greek

  • τροπικός — ή, ό / τροπικός, ή, όν, ΝΜΑ 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στις τροπές τού ηλίου, στα ηλιοστάσια 2. φρ. «τροπικοί κύκλοι» ή, απλώς, «οι τροπικοί» (αστρον.·γεωγρ.) οι δύο κύκλοι τής Γης πουτροπικός βρίσκονται εκατέρωθεν τού ισημερινού σε… …   Dictionary of Greek

  • Adiexodo — ( Αδιέξοδο , Greek for Dead End ) was a Greek Punk band from Athens formed in 1983 by Dimitris Spyropoulos, Sotiris Theocharis, Stathis Papandreou, and Mimis Alimprantis. It was one of the first Greek Punk bands, along with Genia Tou Chaous, and… …   Wikipedia

  • Ερινύς — και Ερινύα, η συνήθ. στον πληθ. Ερινύες, οι (Α Ἐρινύς, ἡ; Ἐρινύες, αἱ) καταχθόνιες θεές που τιμωρούσαν κάθε ανόσια πράξη και βασάνιζαν τους άδικους και παράνομους και στην παρούσα ζωή και μετά θάνατο νεοελλ. 1. δύναμη εκδικήτρια, καταστρεπτική… …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”